دو چشم مست تو کز خواب صبح از سعدی شیرازی غزل 232
1. دو چشم مست تو کز خواب صبح برخیزند
هزار فتنه به هر گوشه‌ای برانگیزند
روندگان مقیم از بلا نپرهیزند از سعدی شیرازی غزل 233
1. روندگان مقیم از بلا نپرهیزند
گرفتگان ارادت به جور نگریزند
آفتاب از کوه سر بر می‌زند از سعدی شیرازی غزل 234
1. آفتاب از کوه سر بر می‌زند
ماهروی انگشت بر در می‌زند
بلبلی بی‌دل نوایی می‌زند از سعدی شیرازی غزل 235
1. بلبلی بی‌دل نوایی می‌زند
بادپیمایی هوایی می‌زند
توانگران که به جنب سرای از سعدی شیرازی غزل 236
1. توانگران که به جنب سرای درویشند
مروت است که هر وقت از او بیندیشند
یار باید که هر چه یار کند از سعدی شیرازی غزل 237
1. یار باید که هر چه یار کند
بر مراد خود اختیار کند
بخرام بالله تا صبا بیخ از سعدی شیرازی غزل 238
1. بخرام بالله تا صبا بیخ صنوبر برکند
برقع برافکن تا بهشت از حور زیور برکند
کسی که روی تو بیند نگه به از سعدی شیرازی غزل 239
1. کسی که روی تو بیند نگه به کس نکند
ز عشق سیر نباشد ز عیش بس نکند
چه کند بنده که بر جور تحمل از سعدی شیرازی غزل 240
1. چه کند بنده که بر جور تحمل نکند
دل اگر تنگ شود مهر تبدل نکند
میل بین کان سروبالا می‌کند از سعدی شیرازی غزل 241
1. میل بین کان سروبالا می‌کند
سرو بین کاهنگ صحرا می‌کند
سرو بلند بین که چه رفتار از سعدی شیرازی غزل 242
1. سرو بلند بین که چه رفتار می‌کند
وآن ماه محتشم که چه گفتار می‌کند
زلف او بر رخ چو جولان می‌کند از سعدی شیرازی غزل 243
1. زلف او بر رخ چو جولان می‌کند
مشک را در شهر ارزان می‌کند