به حدیث در نیایی که لبت شکر نریزد از سعدی غزل 188
1. به حدیث در نیایی که لبت شکر نریزد
نچمی که شاخ طوبی به ستیزه بر نریزد
آه اگر دست دل من به تمنا نرسد از سعدی غزل 189
1. آه اگر دست دل من به تمنا نرسد
یا دل از چنبر عشق تو به من وانرسد
از این تعلق بیهوده تا به من چه رسد از سعدی غزل 190
1. از این تعلق بیهوده تا به من چه رسد
وزان که خون دلم ریخت تا به تن چه رسد
کی برست این گل خندان و چنین زیبا شد از سعدی غزل 191
1. کی برست این گل خندان و چنین زیبا شد
آخر این غوره نوخاسته چون حلوا شد
گر آن مراد شبی در کنار ما باشد از سعدی غزل 192
1. گر آن مراد شبی در کنار ما باشد
زهی سعادت و دولت که یار ما باشد
شورش بلبلان سحر باشد از سعدی غزل 193
1. شورش بلبلان سحر باشد
خفته از صبح بی‌خبر باشد
شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد از سعدی غزل 194
1. شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد
از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد از سعدی غزل 195
1. از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد
می‌برم جور تو تا وسع و توانم باشد
سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد از سعدی غزل 196
1. سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد
به جان گر صحبت جانان برآید رایگان باشد
نظر خدای بینان طلب هوا نباشد از سعدی غزل 197
1. نظر خدای بینان طلب هوا نباشد
سفر نیازمندان قدم خطا نباشد
با کاروان مصری چندین شکر نباشد از سعدی غزل 198
1. با کاروان مصری چندین شکر نباشد
در لعبتان چینی زین خوبتر نباشد