چو ابر زلف تو پیرامن قمر می‌گشت از سعدی غزل 132
1. چو ابر زلف تو پیرامن قمر می‌گشت
ز ابر دیده کنارم به اشک تر می‌گشت
خیال روی توام دوش در نظر می‌گشت از سعدی غزل 133
1. خیال روی توام دوش در نظر می‌گشت
وجود خسته‌ام از عشق بی‌خبر می‌گشت
دلی که دید که پیرامن خطر می‌گشت از سعدی غزل 134
1. دلی که دید که پیرامن خطر می‌گشت
چو شمع زار و چو پروانه در به در می‌گشت
آن را که میسر نشود صبر و قناعت از سعدی غزل 135
1. آن را که میسر نشود صبر و قناعت
باید که ببندد کمر خدمت و طاعت
ای دیدنت آسایش و خندیدنت آفت از سعدی غزل 136
1. ای دیدنت آسایش و خندیدنت آفت
گوی از همه خوبان بربودی به لطافت
کیست آن لعبت خندان که پری وار برفت از سعدی غزل 137
1. کیست آن لعبت خندان که پری وار برفت
که قرار از دل دیوانه به یک بار برفت
عشق در دل ماند و یار از دست رفت از سعدی غزل 138
1. عشق در دل ماند و یار از دست رفت
دوستان دستی که کار از دست رفت
دلم از دست غمت دامن صحرا بگرفت از سعدی غزل 139
1. دلم از دست غمت دامن صحرا بگرفت
غمت از سر ننهم گر دلت از ما بگرفت
چشمت چو تیغ غمزه خونخوار برگرفت از سعدی غزل 140
1. چشمت چو تیغ غمزه خونخوار برگرفت
با عقل و هوش خلق به پیکار برگرفت
هر که دلارام دید از دلش آرام رفت از سعدی غزل 141
1. هر که دلارام دید از دلش آرام رفت
چشم ندارد خلاص هر که در این دام رفت
ای کسوت زیبایی بر قامت چالاکت از سعدی غزل 142
1. ای کسوت زیبایی بر قامت چالاکت
زیبا نتواند دید الا نظر پاکت
این که تو داری قیامتست نه قامت از سعدی غزل 143
1. این که تو داری قیامتست نه قامت
وین نه تبسم که معجزست و کرامت