صبح می‌خندد و من گریه کنان از سعدی شیرازی غزل 99
1. صبح می‌خندد و من گریه کنان از غم دوست
ای دم صبح چه داری خبر از مقدم دوست
این مطرب از کجاست که برگفت از سعدی شیرازی غزل 100
1. این مطرب از کجاست که برگفت نام دوست
تا جان و جامه بذل کنم بر پیام دوست
ای پیک پی خجسته که داری از سعدی شیرازی غزل 101
1. ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست
با ما مگو به جز سخن دل نشان دوست
تا دست‌ها کمر نکنی بر میان از سعدی شیرازی غزل 102
1. تا دست‌ها کمر نکنی بر میان دوست
بوسی به کام دل ندهی بر دهان دوست
ز حد گذشت جدایی میان ما از سعدی شیرازی غزل 103
1. ز حد گذشت جدایی میان ما ای دوست
بیا بیا که غلام توام بیا ای دوست
مرا تو غایت مقصودی از جهان از سعدی شیرازی غزل 104
1. مرا تو غایت مقصودی از جهان ای دوست
هزار جان عزیزت فدای جان ای دوست
آب حیات من است خاک سر کوی از سعدی شیرازی غزل 105
1. آب حیات من است خاک سر کوی دوست
گر دو جهان خرمیست ما و غم روی دوست
شادی به روزگار گدایان از سعدی شیرازی غزل 106
1. شادی به روزگار گدایان کوی دوست
بر خاک ره نشسته به امید روی دوست
صبحدم خاکی به صحرا برد از سعدی شیرازی غزل 107
1. صبحدم خاکی به صحرا برد باد از کوی دوست
بوستان در عنبر سارا گرفت از بوی دوست
مرا خود با تو چیزی در میان از سعدی شیرازی غزل 108
1. مرا خود با تو چیزی در میان هست
و گر نه روی زیبا در جهان هست
بیا بیا که مرا با تو ماجرایی از سعدی شیرازی غزل 109
1. بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست
بگوی اگر گنهی رفت و گر خطایی هست