گاهیم چو مرده از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 37
1. گاهیم چو مرده در کفن میسازد
گاهی از من، هزار من میسازد
گه مجنونم به از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 38
1. گه مجنونم به دشت و کو میسازد
گه معقولم به گفتگو میسازد
ای رتبهٔ تاج از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 39
1. ای رتبهٔ تاج و تخت را کرده بلند
وی گردن سرکشانت در خم کمند
خاکم که به هیچ از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 40
1. خاکم که به هیچ کس گذارم نبود
آبم که به هیچ کس مدارم نبود
هر چیز که پرتوی از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 41
1. هر چیز که پرتوی بتو در تابد
اندیشه مکن که نیک باشد یا بد
این خلق جهان از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 42
1. این خلق جهان به یکدگر کینه ورند
گویا که ز مرگ خویشتن بی‌خبرند
دل جز بغمش، بهر از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 43
1. دل جز بغمش، بهر چه در ساخته بود
خود را ز حضور دور انداخته بود
تا در ره عشق پای از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 44
1. تا در ره عشق پای از سر نشود
ایمان با کفر ما برابر نشود
از خواری شاگرد از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 45
1. از خواری شاگرد و ز فخر استاد
صد چاک به جیب هستیم پیش افتاد
تا گلگون اشک از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 46
1. تا گلگون اشک و چهره کاهی نشود
دل مشرق انوار الهی نشود
حسن عملم ز برگ از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 47
1. حسن عملم ز برگ کاهی پی شد
راه ازلم ز برق آهی طی شد
در گوش هر آنکه از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 48
1. در گوش هر آنکه این صدا بنشیند
مشکل که در این طلب ز پا بنشیند