گاهیم چو مرده در کفن میسازد از آرتیمانی رباعی 37
1. گاهیم چو مرده در کفن میسازد
گاهی از من، هزار من میسازد
گه مجنونم به دشت و کو میسازد از آرتیمانی رباعی 38
1. گه مجنونم به دشت و کو میسازد
گه معقولم به گفتگو میسازد
ای رتبهٔ تاج و تخت را کرده بلند از آرتیمانی رباعی 39
1. ای رتبهٔ تاج و تخت را کرده بلند
وی گردن سرکشانت در خم کمند
خاکم که به هیچ کس گذارم نبود از آرتیمانی رباعی 40
1. خاکم که به هیچ کس گذارم نبود
آبم که به هیچ کس مدارم نبود
هر چیز که پرتوی بتو در تابد از آرتیمانی رباعی 41
1. هر چیز که پرتوی بتو در تابد
اندیشه مکن که نیک باشد یا بد
این خلق جهان به یکدگر کینه ورند از آرتیمانی رباعی 42
1. این خلق جهان به یکدگر کینه ورند
گویا که ز مرگ خویشتن بی‌خبرند
دل جز بغمش، بهر چه در ساخته بود از آرتیمانی رباعی 43
1. دل جز بغمش، بهر چه در ساخته بود
خود را ز حضور دور انداخته بود
تا در ره عشق پای از سر نشود از آرتیمانی رباعی 44
1. تا در ره عشق پای از سر نشود
ایمان با کفر ما برابر نشود
از خواری شاگرد و ز فخر استاد از آرتیمانی رباعی 45
1. از خواری شاگرد و ز فخر استاد
صد چاک به جیب هستیم پیش افتاد
تا گلگون اشک و چهره کاهی نشود از آرتیمانی رباعی 46
1. تا گلگون اشک و چهره کاهی نشود
دل مشرق انوار الهی نشود
حسن عملم ز برگ کاهی پی شد از آرتیمانی رباعی 47
1. حسن عملم ز برگ کاهی پی شد
راه ازلم ز برق آهی طی شد
در گوش هر آنکه این صدا بنشیند از آرتیمانی رباعی 48
1. در گوش هر آنکه این صدا بنشیند
مشکل که در این طلب ز پا بنشیند