رباعیات رضی‌الدین آرتیمانی

1 تا گلگون اشک و چهره کاهی نشود دل مشرق انوار الهی نشود

2 سالک که ز سر خویش واقف گردد او عارف اسرار کماهی نشود

1 تا کی غم طیلسان و اطلس بخوریم بازیم، کجا طعمه کرکس بخوریم

2 روشن دیدیم روی بی‌رنگی را دیگر به چه رنگ، بازی از کس بخوریم

1 گه مجنونم به دشت و کو میسازد گه معقولم به گفتگو می‌سازد

2 گویند که نیکو نبود ساختگی بس از چه نکوست آنچه او میسازد

1 تا جانب دوست رو ز هر سو نکنی از گلبن تحقیق گلی بو نکنی

2 چون جانب دوست رو نهی هر جا هست ز نهار بجانب دگر رو نکنی

1 دل جز بغمش، بهر چه در ساخته بود خود را ز حضور دور انداخته بود

2 عشقم بسر ار سایه نینداخته بود عقلم ز برای هیچ در باخته بود

1 در صومعه و مدرسه گشتیم بسی در دهر نبود، هیچ فریادرسی

2 رندی ز کجا و زهد و سالوس کجا دین و دنیا بهم ندیده است کسی

1 ای یافته هر چه خواسته از یزدان اسکندر و مهدی و سلیمان زمان

2 ای آنکه ز شٰان، میر در گاه تو را قیصر، قیصر خواند و خاقان، خاقان

1 من خلد ندانم به صفای اشرف فردوس نباشد به صفای اشرف

2 زین پیش هوای جنتم در سر بود زین پس سر ما و خاک پای اشرف

1 ما را غم دی و محنت فردا نیست آن را چه خوریم غم که پا بر جا نیست

2 یکدم فرصت به هر دو عالم ندهیم کم فرصتی ار کند فلک با ما نیست

1 چون شعله به هیچ همدمی دم نزدیم کز سوز دل آتشی به عٰالم نزدیم

2 داغ دل خود به هیچکس ننمودیم کارایش روزگار بر هم نزدیم