آن رند که در عالم از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 13
1. آن رند که در عالم دل آگاه است
از دامن او دست فلک کوتاه است
با درویشان کبر از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 14
1. با درویشان کبر خود اندیش بد است
با خویش بدست آنکه به درویش بد است
یک حرف مگو اگر از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 15
1. یک حرف مگو اگر هزارت سخن است
از خود مشنو اگر چه در عدن است
ای دل شادی به از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 16
1. ای دل شادی به سوز ماتم این است
بیگانه عٰالم غمی، غم این است
ما را غم دی و محنت از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 17
1. ما را غم دی و محنت فردا نیست
آن را چه خوریم غم که پا بر جا نیست
ای آن تو را بسی از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 18
1. ای آن تو را بسی غم تنباکوست
خوش باش که هر خار و خسی تنباکوست
در عشق اگر جان از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 19
1. در عشق اگر جان بدهی، جان آنست
ای بی سر و سامان، سر و سامان آنست
آنکو به زبان از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 20
1. آنکو به زبان خلق جز عیب نداشت
او هیچ خبر ز عالم غیب نداشت
این وادی عشق از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 21
1. این وادی عشق طرفه شورستانی است
غافل منشین که خوش حضورستانی است
هر دل که رهین از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 22
1. هر دل که رهین تن بود او دل نیست
در عالم دل خبر ز آب و گل نیست
عشق است که بی از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 23
1. عشق است که بی زلزله وغلغله نیست
گر ره نبری بجان جای گله نیست
در عشق حکایت از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 24
1. در عشق حکایت غم انگیز نیست
افسانه مصر و شام و تبریزی نیست