رباعیات رضی‌الدین آرتیمانی

1 ما ناب گلابیم، گل آلود نه‌ایم یا همچو چراغ تیره در دود نه‌ایم

2 با اینهمه بود، غیر نابود نه‌ایم در عین وجود هیچ موجود نه‌ایم

1 صد حیف ایدل که مرد دیدار نه‌ای واقف به تجلیات اسرار نه‌ای

2 قانع به همینی که دو چشمت باز است خرگوش صفت، و لیک بیدار نه‌ای

1 از بس در سر هوای آن دوست مرا روی دل از آنجهت بهر سوست مرا

2 چون دوست نمی‌کند ز دشمن فرقم دشمن که نکرد فرق از دوست مرا

1 آن رند که در عالم دل آگاه است از دامن او دست فلک کوتاه است

2 ای آنکه به دل تو را غم جانکاه است از ما تا تو هزار فرسخ راه است

1 تا چند رضی به گیر و دارت دارند گیرم بخزان چو نوبهارت دارند

2 بر خیز رضی سنگ گرانی موقوف کاینده و رفته انتظارت دارند

1 خاکم که به هیچ کس گذارم نبود آبم که به هیچ کس مدارم نبود

2 بادم که به هیچ جا قرارم نبود نارم که ز سوختن کنارم نبود

1 تا دست به سبحه میزنی زناری تا روی به دوست مسکینی دیداری

2 دیریست که در طواف بیت اللهی غیری تا در توهم اغیاری

1 حسن عملم ز برگ کاهی پی شد راه ازلم ز برق آهی طی شد

2 از عمر حضر نشد جز اینم معلوم کی صبح بهر شادمانی دی شد

1 در عشق حکایت غم انگیز نیست افسانه مصر و شام و تبریزی نیست

2 گفتم شاید جز او ببینم چیزی چون دیدم من بغیر او چیزی نیست

1 هر چیز که پرتوی بتو در تابد اندیشه مکن که نیک باشد یا بد

2 زنهار به جز در خرابات مکوب کانجاست که هر که هر چه خواهد یابد