تا در ره دوست از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 85
1. تا در ره دوست سر ز پا میدانی
نه مبدأ خود، نه منتها میدانی
تا جانب دوست از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 86
1. تا جانب دوست رو ز هر سو نکنی
از گلبن تحقیق گلی بو نکنی
گر بوئی از آن از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 87
1. گر بوئی از آن زلف معنبر یابی
مشکل که دگر پای خود از سر یابی
در صومعه و مدرسه از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 88
1. در صومعه و مدرسه گشتیم بسی
در دهر نبود، هیچ فریادرسی
صد حیف ایدل که از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 89
1. صد حیف ایدل که مرد دیدار نه‌ای
واقف به تجلیات اسرار نه‌ای
ای آنکه ز نام از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 90
1. ای آنکه ز نام خود بتنگ آمده‌ای
یک گام نرفته سر به سنگ آمده‌ای
عُمرم همه صرف از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 91
1. عُمرم همه صرف شد در این خونخواری
تا در صف محشرم چه بر سر آری
ای آنکه نباشدم از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 92
1. ای آنکه نباشدم بتو دسترسی
بی یاد تو بر نیٰارم از دل نفسی
در مهد هوی غنوده‌ای از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 93
1. در مهد هوی غنوده‌ای معذوری
دیده نه چو ما گشوده‌ای معذوری
تا دست به سبحه از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 94
1. تا دست به سبحه میزنی زناری
تا روی به دوست مسکینی دیداری
ای آنکه همیشه از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 95
1. ای آنکه همیشه مست جام هوسی
بی رنج درین راه بجٰائی نرسی
ای آنکه به دل از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 96
1. ای آنکه به دل تخم امل را کشتی
بگذر ز همه که خود بخواهی هشتی