چون اهل ریا چو از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 73
1. چون اهل ریا چو ربنا در گیریم
درویشی ما بسی که ساغر گیریم
صد شکر که آشفته از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 74
1. صد شکر که آشفته سر و دستارم
بر گشته ز دوست خلوت و بازارم
ما ناب گلابیم، از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 75
1. ما ناب گلابیم، گل آلود نه‌ایم
یا همچو چراغ تیره در دود نه‌ایم
یک کوچه شده‌است از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 76
1. یک کوچه شده‌است خلوت و بازارم
یکسان گشته‌است اندک و بسیارم
بر سر چو کلاه از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 77
1. بر سر چو کلاه عاشقی افرازم
سر بازیهٰا تمام بازی سازم
ای یافته هر چه از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 78
1. ای یافته هر چه خواسته از یزدان
اسکندر و مهدی و سلیمان زمان
صد شکر که نیستم از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 79
1. صد شکر که نیستم من از بی‌خبران
گه مست ز وصلم و گهی از هجران
نی در غم فرزند از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 80
1. نی در غم فرزند و زن و خویشم من
نی خویش به قید مذهب و کیشم من
ای تخت تجمل تو از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 81
1. ای تخت تجمل تو بر علیین
افتاده ز جای آنچنان، جای چنین
آنانکه جمال از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 82
1. آنانکه جمال غیب دیدند همه
رفتند و به عیش آرمیدند همه
لیلی خواهی به از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 83
1. لیلی خواهی به تربت مجنون شو
لؤلؤ خواهی به لجه جیحون شو
ای پادشه مملکت از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 84
1. ای پادشه مملکت آگاهی
در زیر نگین تو را، ز مه تا ماهی