بهوش باش که در بارگاه از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 48
1. بهوش باش که در بارگاه رد و قبول
کمال عین ذواتست و فصل عین فصول
همه دردم همه داغم از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 49
1. همه دردم همه داغم همه عشقم همه سوزم
همه در هم گذرد هر مه و سال و شب و روزم
گلها ز من شکفته از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 50
1. گلها ز من شکفته مگر بانگ بلبلم
شب چشم من نخفت، مگر شبنم گلم
با رخ همچو صبح و از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 51
1. با رخ همچو صبح و زلف چو شام
بامدادان بر آی بر لب بام
چو از جور رقیبان از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 52
1. چو از جور رقیبان از در او بار می‌بستم
ره آمد شدن از گریه بر اغیار می‌بستم
پلاس تن به بر، از از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 53
1. پلاس تن به بر، از دست غم قبا کردم
به این لباس برش عرض مدعا کردم
جز در عشق بهر در از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 54
1. جز در عشق بهر در که شدم خوار شدم
خار بودم همه از عشق تو گلزار شدم
تا بسر شوری از آن از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 55
1. تا بسر شوری از آن زلف پریشان دارم
نه سر کفر و نه اندیشهٔ ایمان دارم
زبان در ذکر و دل از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 56
1. زبان در ذکر و دل در فکر آن نامهربان دارم
نمیگردد بچیزی غیر نامش تا زبان دارم
دور از و بسکه سوزم از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 57
1. دور از و بسکه سوزم و سازم
شده نزدیک آنکه بگدازم
گهی هشیار و گه مست از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 58
1. گهی هشیار و گه مست و ملنگم
قلندر مشربم ابدال رنگم
وصالش دمی گر شود از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 59
1. وصالش دمی گر شود حاصلم
چو نو دولتان بر نتابد دلم