چون دم از سودای جانان میزنم از آرتیمانی غزل 60
1. چون دم از سودای جانان میزنم
آتش اندر آب حیوان میزنم
آنچه من از تو، خدا می‌بینم از آرتیمانی غزل 61
1. آنچه من از تو، خدا می‌بینم
همه جا خوف و رجا می‌بینم
یکدم که دست داده و با هم نشسته‌ایم از آرتیمانی غزل 62
1. یکدم که دست داده و با هم نشسته‌ایم
گوئی بهم بحلقهٔ ماتم نشسته‌ایم
آنجا که وصف آن قد و بالا نوشته‌ایم از آرتیمانی غزل 63
1. آنجا که وصف آن قد و بالا نوشته‌ایم
قرار عجز خویش همانجا نوشته‌ایم
دست شوقی با گریبان آشنا می‌خواستیم از آرتیمانی غزل 64
1. دست شوقی با گریبان آشنا می‌خواستیم
جامهٔ جان در غم عشقی فنا می‌خواستیم
ما بهر هلاک خود هلاکیم از آرتیمانی غزل 65
1. ما بهر هلاک خود هلاکیم
ز الایش آب و خاک پاکیم
بی‌رخت گر بگل نظاره کنیم از آرتیمانی غزل 66
1. بی‌رخت گر بگل نظاره کنیم
دشنه گردیم و سینه پاره کنیم
آموخت ما را آن زلف و گردن از آرتیمانی غزل 67
1. آموخت ما را آن زلف و گردن
زنار بستن، بت سجده کردن
بهار حسن یا بستان عشق است از آرتیمانی غزل 68
1. بهار حسن یا بستان عشق است
سر کوی تو یا رشک گلستان
حیفم آید که گویدش کس جان از آرتیمانی غزل 69
1. حیفم آید که گویدش کس جان
از کجا جان و از کجا جانان
غمزه خونریز و عشوه در پی جان از آرتیمانی غزل 70
1. غمزه خونریز و عشوه در پی جان
چون توان برد دین ودل ز میان
ز خواب ناز خیز و فتنه سرکن از آرتیمانی غزل 71
1. ز خواب ناز خیز و فتنه سرکن
جهان یکبارگی زیر و زبر کن