مگر شور عشقت ز طغیان نشیند از آرتیمانی غزل 36
1. مگر شور عشقت ز طغیان نشیند
که بحر سر شکم ز طوفان نشیند
شب دوشم جمالی در نظر بود از آرتیمانی غزل 37
1. شب دوشم جمالی در نظر بود
کزو هر ذره خورشید دگر بود
شورش دوشین ما از می و ساغر نبود از آرتیمانی غزل 38
1. شورش دوشین ما از می و ساغر نبود
هیچ هوائی به جز وصل تو در سر نبود
چه خواهی ز دفتر تو ای خاک بر سر از آرتیمانی غزل 39
1. چه خواهی ز دفتر تو ای خاک بر سر
چو خشت است بالین و خاکست بر سر
آن برو رویست یا نور است یا قرص قمر از آرتیمانی غزل 40
1. آن برو رویست یا نور است یا قرص قمر
آن لب لعل است یا جانست یا تنگ شکر
بی‌پرده برون میا که بسیار از آرتیمانی غزل 41
1. بی‌پرده برون میا که بسیار
دین و دل و دست رفته از کار
چند ز دوران چرخ چند ز هجران یار از آرتیمانی غزل 42
1. چند ز دوران چرخ چند ز هجران یار
سینه شود شعله خیز، دیده شود اشکبار
آن روی چون ماه آن زلف چون مار از آرتیمانی غزل 43
1. آن روی چون ماه آن زلف چون مار
گیرم نمائی، کو تاب دیدار
شور عشقی کرده بازم بیقرار از آرتیمانی غزل 44
1. شور عشقی کرده بازم بیقرار
باز دل را داده‌ام بی‌اختیار
ای عشق نگویم که به جای خوشم انداز از آرتیمانی غزل 45
1. ای عشق نگویم که به جای خوشم انداز
یکبار دگر در تف آن آتشم انداز
چه شور افتاده در دلها ز شیرین لعل خندانش از آرتیمانی غزل 46
1. چه شور افتاده در دلها ز شیرین لعل خندانش
دریغا خضر ما شرمنده گردد ز آب حیوانش
مرا چگونه نباشد حضور عیش و فراغ از آرتیمانی غزل 47
1. مرا چگونه نباشد حضور عیش و فراغ
که زخم بر سر زخم است و داغ بر سر داغ