مه نامهربانم بی‌گنه از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 72
1. مه نامهربانم بی‌گنه دامن کشید از من
چه بد کردم، چه بد رفتم، چه بد گفتم چه دید از من
مرا دستی است بالا از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 73
1. مرا دستی است بالا دست گردون
که نتوان ز آستینش کرد بیرون
روی یار است یا گل از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 74
1. روی یار است یا گل نسرین
کوی یار است یا بهشت برین
نتوان گذشتن آسان از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 75
1. نتوان گذشتن آسان از آن کو
گل تا بگردن، گل تا بزانو
تو بدین چشم شوخ از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 76
1. تو بدین چشم شوخ و روی چو ماه
ببری دل ز دست سنگ سیاه
ای کاش که بود ما از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 77
1. ای کاش که بود ما نبودی
یا بنمودی هر آنچه بودی
کیم از جان خود سیری از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 78
1. کیم از جان خود سیری ز عمر خویش بیزاری
سیه روزی، سراسر داغ جانسوزی جگر خواری
این نگه و چشم و زلف از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 79
1. این نگه و چشم و زلف و رو که تو داری
با دل آسوده سنگ را نگذاری
ای که به جز دلبری از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 80
1. ای که به جز دلبری تو کار نداری
کار جز آزار جان زار نداری
خوشتر ز بهشتی و از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 81
1. خوشتر ز بهشتی و بهٰاری
مجموعه لطف کردگاری
نمیدانی تو رسم از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 82
1. نمیدانی تو رسم دوست داری
نمیدانم که با جانم چه داری
چه التفات به خار از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 83
1. چه التفات به خار و خس چمن داری
که عار و ننگ ز نسرین و یاسمن داری