ز زلف او دل عشاق را محابا از صائب تبریزی غزل 1794

1 ز زلف او دل عشاق را محابا نیست کبوتران حرم را ز دام پروا نیست

2 مکن سپند مرا دور از حریم وصال که بیقراری من خالی از تماشا نیست

3 اگر ز اهل دلی ذره را حقیر مدان که هیچ نقطه سهوی کم از سویدا نیست

4 ز خود جداشدگان پرس درد تنهایی که هر که دور ز مردم فتاده تنها نیست

5 لب سؤال صدف بی حجاب می گوید که هیچ آب مروت به چشم دریا نیست

6 نمی توان به زبان حرف وا کشید از من که روی حرف مرا جز به چشم گویا نیست

7 معاشران سبکروح بوی پیرهنند به دوش چرخ گران هیکل مسیحا نیست

8 سپر فکند فلک پیش آه من صائب علاج خصم زبردست جز مدارا نیست