1 ز من شکیب به قدر دل فگار بجو به من دلی بنما بعد ازان قرار بجو

2 مرا به مرگ ز کوی تو پای رفتن نیست غبار من به سر راه انتظار بجو

3 شکستگی طلبم، از میان اگر بروم مرا به سلسله زلف آن نگار بجو

4 گهرفشانی ابر سیاه مشهورست مراد در دل شب ای سیاه کار بجو

5 چو دور من بسر آید ز گردش دوران مرا به حلقه آن چشم پرخمار بجو

6 دلی که داشتی ای جان شده است هر جایی دل دگر ز برای تن فگار بجو

7 نکرده گریه تمنای بخت سبز مکن بریز دانه خود در زمین، بهار بجو

8 به امتحان بکش از ریگ روغن بادام دگر مروت ازین اهل روزگار بجو

9 چه ذره بی سرو پا شو درین جهان صائب دگر به حضرت خورشید عشق بار بجو