ز آهم بیستون سرچشمهٔ از صائب تبریزی غزل 2834

1 ز آهم بیستون سرچشمهٔ سیماب می‌گردد دل آهن زبرق تیشه من آب می‌گردد

2 درین دریا نه تنها قطره سر از پا نمی‌داند زبان موج می‌پیچد، سرگرداب می‌گردد

3 به داد حق قناعت کن که با اکسیر خرسندی به خاکستر اگر پهلو نهی سنجاب می‌گردد

4 کمر بسته است نه گردون به خون آبروی من به آب روی من پنداری این دولاب می‌گردد

5 عقیق بی‌نیازی نیست در گنجینهٔ شاهان سکندر گرد عالم بهر یک دم آب می‌گردد

6 اگر داری تلاش وصل دست از جان بشو صائب که شبنم را دل از قرب گلستان آب می‌گردد