دهان تنگ تو هر خرده‌دان از صائب تبریزی غزل 3883

1 دهان تنگ تو هر خرده‌دان نمی‌داند که غیب را به جز از غیب‌دان نمی‌داند

2 اگرچه گام نخستین گذشتم از دو جهان هنوز شوق مرا خوش عنان نمی‌داند

3 کسی که نیست تُنُک‌مایه از شعور و خرد به هر بها که بود می گران نمی‌داند

4 نفس گداخته خود را به گلستان برسان که ایستادگی این کاروان نمی‌داند

5 ملایمت سپر انقلاب دوران است که نخل موم بهار و خزان نمی‌داند

6 به نام بلبل من گرچه باغ شد مشهور هنوز نام مرا باغبان نمی‌داند

7 به داغ عشق بسوز و بساز چون مردان که آفتاب قیامت امان نمی‌داند

8 خوشند اهل سعادت به سختی از دنیا هما ز مایده جز استخوان نمی‌داند

9 عجب که برخورد از روزگار پیری هم چنین که قدر جوانی جوان نمی‌داند

10 ز پوست راه به مغز ندیده نتوان برد طبیب حال دل ناتوان نمی‌داند

11 نشد به رخنه دل هرکه آشنا صائب ره برون شد ازین خاکدان نمی‌داند