درد تو به دلهای سبکروح از صائب تبریزی غزل 2139

1 درد تو به دلهای سبکروح گران است تبخال بر آن لب گره رشته جان است

2 در وصل دل از هجر فزون دل نگران است آوارگی تیر در آغوش کمان است

3 بر خاطر آزاده من دست گهربار چون دست تهی بر دل محتاج گران است

4 از دل نبرد شوق وطن عزت غربت در صلب گهر آب همان قطره زنان است

5 ایمن نتوان گشت ز برگشتگی بخت پیوست هدف را خطر از پشت کمان است

6 در قافله ریگ روان پیش و پسی نیست پس مانده این مرحله از پیشروان است

7 حیرت زدگان را نبود بهره ای از وصل در دامن گل دیده شبنم نگران است

8 در بال و پر عزم، مرا کوتهیی نیست سنگ ره من کاهلی همسفران است

9 بیتابی ذرات جهان در طلب حق در شیشه ساعت سفر ریگ روان است

10 صائب نگه گرم در آن چشم سیه مست برقی است جهانسوز که در ابر نهان است