اسیر عشق تو دلتنگ از الم نشود از صائب تبریزی غزل 3982

1 اسیر عشق تو دلتنگ از الم نشود حجاب خنده این کبک کوه غم نشود

2 کجا به درهم ودینار می شود معمور به درد وداغ تو هر دل که محتشم نشود

3 ز حرف مردم عالم کشیده دار انگشت که زود عمر تو کوتاه چون قلم نشود

4 کراست زهره تواند به گرد ما گردید اگر کبوتر ما دور از حرم نشود

5 به زیر بار ستم روزگار خم سازد ز بار طاعت حق قامتی که خم نشود

6 به سنگ کم نکند التفات مرد تمام خداپرست مقید به یک صنم نشود

7 که رو نهاد به هستی که از پشیمانی نفس گسسته به معموره عدم نشود

8 ز انقلاب توان برد جان به همواری که آب آینه هرگز زیاد وکم نشود

9 شود ز گردگنه پاک سینه ای صائب که غافل از نفس پاک صبحدم نشود