ز خط عذار تو تا عنبرین از صائب تبریزی غزل 6607

1 ز خط عذار تو تا عنبرین نقاب شده ز هاله خوبی مه پای در رکاب شده

2 خطی که روی بتان را برآورد ز حجاب مه عذار ترا پرده حجاب شده

3 ز زلف چون به خط افتاد کار خوشدل باش که خط سبز دعایی است مستجاب شده

4 نچیده است گل از روی دولت بیدار کسی که غافل ازان چشم نیمخواب شده

5 بیاض گردن او را چه نسبت است با صبح که از قلمرو ایجاد انتخاب شده

6 تمام عمر نیاید به هم ز خنده لبش پیاله ای که ز لعل تو کامیاب شده

7 یکی هزار کند شور عندلیبان را چنین که عارض او گلگل از شراب شده

8 به حسن عاقبت قطره ای است رشک مرا که همچو شبنم گل خرج آفتاب شده

9 شکسته است به دریا کلاه گوشه فخر سری که پر ز هوای تو چون حباب شده

10 گلاب پیرهن آفتاب گردیده است درین ریاض چو شبنم دلی که آب شده

11 حریف نخوت نودولتان نمی گردید حذر کنید ز خونی که مشک ناب شده

12 مگر مرا ز خجالت برآورد در حشر ز زندگانی من آنچه صرف خواب شده

13 فکنده است ز هم دور آشنایان را تکلفی که درین روزگار باب شده

14 زمین قلمرو سیلاب حادثات بود مکن بنای عمارت درین خراب شده

15 مریز رنگ اقامت درین تماشاگاه که گل ز گرمروی های خود گلاب شده

16 به غیر بلبل آتش نوای من صائب دگر که از نفس گرم خود کباب شده؟