کمند زلف تو خود را به آفتاب از صائب تبریزی غزل 3885

1 کمند زلف تو خود را به آفتاب رساند توان به چرخ سرخودزپیچ وتاب رساند

2 چه چشمهای خمارین ولعل میگون است که می توان ز تماشای او شراب رساند

3 به مهره دل مومین من چه خواهد کرد رخی که خانه آیینه را به آب رساند

4 چگونه دست نشویم زذل که سبزه زنگ در آبگینه من ریشه را به آب رساند

5 به ناامیدی از امید کامیاب شدم به آب خضر مرا موجه سراب رساند

6 هزار حلقه زدم پیچ وتاب چون جوهر چوتیغ تا به لبم چرخ یک دم آب رساند

7 ز دست دامن پاکان رها مکن زنهار که قرب گل سر شبنم به آفتاب رساند

8 ز پیچ وتاب مکش سرکه رشته را صائب به وصل گوهر شهوار پیچ وتاب رساند