تا رهنورد وادی سودا نمی از صائب تبریزی غزل 6944

1 تا رهنورد وادی سودا نمی شوی اخترشناس آبله پا نمی شوی

2 تا برنخیزی از سر این تیره خاکدان سرو ریاض عالم بالا نمی شوی

3 تا چون حباب تخت نسازی ز تاج خویش بی چشم زخم واصل دریا نمی شوی

4 تا همچو غنچه تنگ نگیری به خویشتن از جنبش نسیم چو گل وا نمی شوی

5 تا بر محک ترا نزند سنگ کودکان در مصر عشق قابل سودا نمی شوی

6 تا خارخار عشق نپیچد ترا به هم چون گردباد مرحله پیما نمی شوی

7 صبح امید خنده شادی نمی کند تا ناامید از همه دنیا نمی شوی

8 در میوه تو تا رگ خامی به جای هست در کام روزگار گوارا نمی شوی

9 صائب به گرد خود نکنی تا سفر چو چرخ سر تا به پای دیده بینا نمی شوی