یارب مرا زپوتو منت نگاه از صائب تبریزی غزل 4711

1 یارب مرا زپوتو منت نگاه دار شمع مرا ز دست حمایت نگاه دار

2 عاجز بود ز حفظ عنان دست رعشه دار وقت شباب دامن فرصت نگاه دار

3 نشتر ز خون مرده گرانی نمی برد از غافلان زبان نصیحت نگاه دار

4 چشم طمع به نعمت الوان مکن سیاه زنهار آبروی قناعت نگاه دار

5 چون کودکان مکن به تماشا نگاه صرف این رشته بهر گوهر عبرت نگاه دار

6 دولت ز دست بسته شود پای دررکاب با دست باز دامن دولت نگاه دار

7 در قسمت خدای جهان حیف و میل نیست ای بی ادب زبان شکایت نگاه دار

8 درزندگی به خواب مکن صرف عمر خویش از بهر گور خواب فراغت نگاه دار

9 غافل مشو ز پاس پریخانه حضور دل راز چار موجه کثرت نگاه دار

10 منصور سر به باد ز افشای راز داد صائب زبان ز راز حقیقت نگاه دار