1 زان رخ گلگون عرق یاقوت احمر می‌شود چون زمین افتاد قابل دانه گوهر می‌شود

2 پیش بلبل جای گل هرگز نمی‌گیرد گلاب تشنه دیدار کی قانع به کوثر می‌شود؟

3 پرتو منت کند دل‌های روشن را سیاه شمع را دست حمایت باد صرصر می‌شود

4 حجت ناطق بود بر نارسایی‌های شوق نامه هرکس که محتاج کبوتر می‌شود

5 از گران‌جانان سبک‌روحان گرانی می‌کشند چون سبو از می تهی گردد گران‌تر می‌شود

6 سفلگان را می‌کند پیرایه دولت غیور خویش را گم می‌کند مومی که عنبر می‌شود

7 لازم دولت بود نسیان، که چون سیراب شد خضر غافل از لب خشک سکندر می‌شود

8 با نگاه دور قانع شو که مه با آفتاب هر قدر نزدیک‌تر گردید لاغر می‌شود

9 برگذشت خود ز دنیا غره کم شو کز گذشت رشته را دل‌بستگی افزون به گوهر می‌شود

10 می‌دهد صائب حباب از پوچ‌گویی سر به باد از دهن بستن دهان غنچه پر زر می‌شود