بی تو امشب هر سر مویم جدا از صائب تبریزی غزل 1325

1 بی تو امشب هر سر مویم جدا فریاد داشت هر رگم در آستین صد نشتر فولاد داشت

2 ذوق خاموشی زبانم را به حرف آورده بود این جرس را اشتیاق پنبه بر فریاد داشت

3 من که دارم سنگ بردارد ز پیش راه من؟ یار غاری کوهکن چون تیشه فولاد داشت

4 کیست تا شوید غبار از صفحه خاطر مرا؟ جوی شیری پیش دست خویشتن فرهاد داشت

5 تا سپند آن آتشین رخسار را در بزم دید آنچنان جست از سر آتش که صد فریاد داشت

6 یاد ایامی که صائب در حریم زلف او پنجه من اعتبار شانه شمشاد داشت