با درد بود صاف دل ساغر از صائب تبریزی غزل 6414

1 با درد بود صاف دل ساغر مستان نخوت نفروشد به خزف گوهر مستان

2 پروای کله گوشه خورشید ندارد از ابر خورد آب، دماغ تر مستان

3 عقل است که در پرده ناموس حصاری است پوشیده و پنهان نبود جوهر مستان

4 خواهی که ترا عقل عسس بند نسازد مگذار بورن پای خود از کشور مستان

5 کفاره همصحبتی زهد فروشان آن است که هشیار نشینی بر مستان

6 روزی که ز خم جام هلالی به در آید طالع شود از برج شرف اختر مستان

7 تا هیچ کس از قافله در راه نماند شرط است که مستانه رود رهبر مستان

8 از باطن صاف می گلرنگ حذر کن بر سنگ به بازیچه مزن گوهر مستان

9 شیرازه جمعیت ما موج شراب است بی باده شود زیر و زبر دفتر مستان

10 گر افسر شاهان بود از لعل گرانسنگ از باده گلرنگ بود افسر مستان

11 صائب صفت گوهر مستان چه ضرورست؟ از سینه دریاست عیان گوهر مستان