هر کس که در نماز به روی از صائب تبریزی غزل 4244

1 هر کس که در نماز به روی و ریا رود بر پشت بام کعبه به کسب هوا رود

2 بر عشق رهروی که کند عقل اختیار از خضر بگسلد ز پی نقش پا رود

3 تا باز می کنند نظر بسته می شود از هر دری که اهل طلب بینوا رود

4 این قفل وا شود به کلید شکستگی هردانه ای که نرم شد از آسیا رود

5 بینا کسی بود که نهد پا به احتیاط در وادیی که کوردر او بی عصا رود

6 خواب غرور لازم ارباب دولت است کی تیرگی ز سایه بال هما رود

7 بیرون نرفت سرمه به شستن ز چشم یار دود از سیاه خانه لیلی کجا رود

8 نادان شود ز اهل بصیرت به خاکمال کوتاه دیدگی اگر از توتیا رود

9 بی مغز را ز جای برد گفتگوی پوچ کاه سبک عنان ز پی کهربا رود

10 هر کس هرآنچه یافته زین خاک یافته است از آستان میکده صائب کجارود