کیستم من؟ مشت خار در محیط از صائب تبریزی غزل 6649

1 کیستم من؟ مشت خار در محیط افتاده‌ای دل به دریا کرده ای، کشتی به طوفان داده‌ای

2 نیست ممکن چون سپند آرام را بیند به خواب موری از دست سلیمان بر زمین افتاده‌ای

3 جنت دربسته‌ای با خود به زیر خاک برد از ازل شد قسمت هر کس دل آزاده‌ای

4 برنمی‌خیزد به صرصر نقشم از دامان خاک وادی امکان ندارد همچو من افتاده‌ای

5 می‌توان از جبهه عشاق راز عشق خواند نیست در صحرای محشر نامه نگشاده‌ای

6 با جگر خوردن قناعت کن که این مهمانسرا جز غم روزی ندارد روزی آماده‌ای

7 علم رسمی می‌کند صائب دل روشن سیاه عارفان را بس بود چون صبح لوح ساده‌ای