کی پیچ وخم از طبع هوسناک برآید از صائب تبریزی غزل 4432

1 کی پیچ وخم از طبع هوسناک برآید این ریشه محال است ازین خاک برآید

2 ازصافی سرچشمه شود آب روان صاف دل پاک چو گردید نفس پاک برآید

3 پر نور کند چون نفس صبح جهان را آهی که به صدق از جگر چاک برآید

4 بر بیغمی باده انگوردلیل است اشکی که ز شادی ز رگ تاک برآید

5 قارون گرانجان سبک از خاک برآمد تا دانه ما کی ز ته خاک برآید

6 از گریه گره گر ز رگ تاک شود باز غم نیز به اشک از دل غمناک برآید

7 نتوان عرق از سنگ گرفتن به فشردن ابرام محال است به امساک برآید

8 کوته بود از دامن رعنایی آن سرو گر آه جگر سوز به افلاک برآید

9 صائب سخنی کز دل بی مغز تراود دودی است که از بوته خاشاک برآید