1 کی سری بردم به جیب خود که طوفان برنخاست همچو شمع کشته دودم از گریبان برنخاست

2 شمع بالینش نشد چون صبح خورشید بلند با لب پرخنده هر کس از سر جان برنخاست

3 از نوای شور مجنون بود رقص گردباد رفت تا مجنون، غباری زین بیابان برنخاست

4 نقد جان را رونمای تیشه فولاد داد از دل فرهاد این کوه غم آسان برنخاست

5 پاک طینت از حدیث سرد از جا کی رود؟ آتش یاقوت از تحریک دامان برنخاست

6 حیرتی دارم که چون از های هوی ناله ام از شکر خواب عدم چشم شهیدان برنخاست؟

7 عمرها در آب چشم خویشتن لنگر فکند از دل صائب غبار کلفت آسان برنخاست