با خاطر گرفته کدورت چه از صائب تبریزی غزل 4196

1 با خاطر گرفته کدورت چه می کند با کوه درد سنگ ملامت چه می کند

2 در خشکسال آب گهر کم نمی شود بخل فلک به اهل قناعت چه می کند

3 باران بی محل ندهد نفع کشت را در وقت پیری اشک ندامت چه می کند

4 خال ترا به یاری خط احتیاج نیست این دزد خیره پرده ظلمت چه می کند

5 سیلاب صاف شد ز هم آغوشی محیط با سینه گشاده کدورت چه می کند

6 وحشت چو رو دهد همه جا کنج عزلت است از خود رمیده گوشه عزلت چه می کند

7 تعمیر خانه شاهد ویرانی دل است آن را که دل بجاست عمارت چه می کند

8 از پشت زرنگار خود آیینه فارغ است محو تو سیر گلشن جنت چه می کند

9 صائب مرا به درد دل خویش واگذار بیمار بی دماغ عیادت چه می کند