این چه حرف است که در عالم از صائب تبریزی غزل 1632

1 این چه حرف است که در عالم بالاست بهشت؟ هر کجا وقت خوشی رو دهد آنجاست بهشت

2 باده هر جا که بود چشمه کوثر نقدست هر کجا سرو قدی هست دو بالاست بهشت

3 دل رم کرده ندارد گله از تنهایی که به وحشت زدگان دامن صحراست بهشت

4 از درون سیه توست جهان چون دوزخ دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت

5 دارد از خلد ترا بی بصریها محجوب ورنه در چشم و دل پاک مهیاست بهشت

6 هست در پرده آتش رخ گلزار خلیل در دل سوختگان انجمن آراست بهشت

7 عمر زاهد به سر آمد به تمنای بهشت نشد آگاه که در ترک تمناست بهشت

8 صائب از روی بهشتی صفتان چشم مپوش که درین آینه بی پرده هویداست بهشت