این چه لطف است که با یار از صائب تبریزی غزل 1500

1 این چه لطف است که با یار وفادار من است که به من همسفر و خانه نگهدار من است

2 هر که را طبل رحیل از تپش دل باشد در بیابان طلب قافله سالار من است

3 خواب در خلوت من حلقه بیرون درست تا خیال تو انیس دل بیدار من است

4 فلک بی سروپا ذره شیدایی اوست آفتابی که نهان در پس دیوار من است

5 محو دیدار ترا پای سفر در خواب است ورنه این دایره ها مرکز پرگار من است

6 زشت را آینه صاف مکدر سازد چه عجب دشمن اگر منکر اطوار من است؟

7 زان غباری که خط از روی تو انگیخته است محنت روی زمین بر دل افگار من است

8 از تهیدستی خود شکوه ندارم صائب خار صحرای قناعت گل بی خار من است