سررشته مهر از می بیباک بریدیم از صائب تبریزی غزل 5928

1 سررشته مهر از می بیباک بریدیم بی دردسر از سلسله تاک بریدیم

2 چون طفل یتیمی که ببرند ز شیرش از دختر رز این دل غمناک بریدیم

3 تا چند به یک حال کسی را نگذارند؟ از باده گذشتیم (و) ز تریاک بریدیم

4 در سینه ز غیرت قدم آه شکستیم سر رشته پیوند ز افلاک بریدیم

5 این گریه تلخ (و) رخ کاهی ثمر (چیست) نه رنگ شراب و نه رگ تاک بریدیم

6 بر دوش نیفکنده به تاراج فنا رفت هر جامه که از اطلس افلاک بریدیم

7 بس گریه افسوس که دنباله رو اوست در غورگی این خوشه که از تاک بریدیم

8 از عشق گسستیم به صد خامی آغاز صائب چه عبث خوشه ای از تاک بریدیم