ما توبه را به طاعت پیمانه از صائب تبریزی غزل 5847

1 ما توبه را به طاعت پیمانه برده ایم محراب را به سجده بتخانه برده ایم

2 ابروی قبله در گره سبحه گم شده است تا رخت خود ز کعبه به بتخانه برده ایم

3 آیینه شکسته تجلی پذیر نیست دل را عبث برابر جانانه برده ایم

4 خمها چو فیل مست سر خود گرفته اند از بس که دردسر سوی میخانه برده ایم

5 زان خرمنی که خوشه پروین در او گم است روزی مور باد اگر دانه برده ایم

6 صائب به زور بازوی طبع بلند خویش گوی سخن ز عرصه دلیرانه برده ایم