راز دل ها را ز لوح سینه می از صائب تبریزی غزل 263

1 راز دل ها را ز لوح سینه می یابیم ما آب و رنگ گوهر از گنجینه می یابیم ما

2 عینک بینایی ما دوربین افتاده است فیض شنبه از شب آدینه می یابیم ما

3 آنچه از پیر طریقت کشف نتواند شدن در خرابات از می دیرینه می یابیم ما

4 شب به چشم ما نسازد روز روشن را سیاه فیض صبح از سینه بی کینه می یابیم ما

5 نیست بر دست سبوی باده چشم ما چو جام نشأه صهبا ز جوش سینه می یابیم ما

6 قسمت شاهان نمی گردد ز الوان نعم آنچه از نان جو و کشکینه می یابیم ما

7 درنیابند از سمور و قاقم و سنجاب، خلق گرمیی کز خرقه پشمینه می یابیم ما

8 می زداید زنگ از دل جلوه گاه یار هم لذت دیدار از آیینه می یابیم ما

9 هرچه هر کس را بود در دل نهان، چون آینه صائب از فیض صفای سینه می یابیم ما