زهر را صبر جوانمرد شکر از صائب تبریزی غزل 3392

1 زهر را صبر جوانمرد شکر می سازد خار را نخل برومند ثمر می سازد

2 سر ما گرد سر دار فنا می گردد میوه چون پخته شود برگ سفر می سازد

3 تو نداری سر آمیزش عاشق، ورنه با لب خشک صدف آب گهر می سازد

4 ناوک غمزه ز الماس ترازو شده است طاقت ساده دل از موم سپر می سازد

5 چون برم پی به سر خویش، که نیرنگ قضا هر گل صبح، مرا رنگ دگر می سازد

6 هر سبکسیر درین دشت کمندی دارد دل بیتاب مرا موی کمر می سازد

7 صائب از پرتو خورشید تواند گل چید هر که چون شبنم گل، دیده سپر می سازد