به زیر چرخ مقوس که جاودان از صائب تبریزی غزل 3889

1 به زیر چرخ مقوس که جاودان ماند کدام تیر شنیدی که در کمان ماند

2 نصیب من ز جوانی دریغ وافسوس است ز گلستان خس وخاری به باغبان ماند

3 بهشت بوته خاری است با کهنسالی خوش است عالم اگر آدمی جوان ماند

4 ز زنگ آینه اش صیقلی نمی گردد چو خضر هر که درین نشأه جاودان ماند

5 چنین که می پرد از حرص خاکیان را چشم عجب اگر پرکاهی به کهکشان ماند

6 بود ز قافله عشق چرخ آبله پا پیاده ای که به دنبال کاروان ماند

7 سخن رسد به خریدار چون غریب شود که ماه مصر محال است در دکان ماند

8 چو می توان به خرابی زگنج شد معمور کسی برای چه در قید خانمان ماند

9 مپوش چشم ز روی نکو که چون شبنم به ما چراندن چشمی ز گلستان ماند

10 چنان مکن که سرحرف شکوه باز کند زبان من که به شمشیر خونچکان ماند

11 یکی هزار شد از عیبجو بصیرت من ز دزد دیده بازی به پاسبان ماند

12 مصوری که شبیه ترا کند تصویر ز خامه اش سرانگشت در دهان ماند

13 ز تنگ گیری چرخ خسیس نزدیک است که در گلوی هما صائب استخوان ماند