غافلان را احتیاج باده از صائب تبریزی غزل 1296

1 غافلان را احتیاج باده گلرنگ نیست خواب چون افتاد سنگین حاجت پاسنگ نیست

2 برنمی آید دل روشن به روی سخت خلق جوشن داودیی آیینه را چون زنگ نیست

3 از شکست ایمن شود هر کس که خود را بشکند از گل رعنا خزان سنگدل را رنگ نیست

4 هر که شد محو جمال آسوده گردد از جلال هیچ پروا عاشق دیوانه را از سنگ نیست

5 جان آگاه از تن خاکی کدورت می کشد پای خواب آلود را زحمت ز کفش تنگ نیست

6 هر مخالف در نیابد نغمه عشاق را ناله بلبل به گوش بیغمان آهنگ نیست

7 خارخار آشیان را گر ز دل بیرون کند چار دیوار قفس صائب به بلبل تنگ نیست