سعی در تحصیل اسباب جهان از صائب تبریزی غزل 1024

1 سعی در تحصیل اسباب جهان بی حاصل است آنچه نتوان برد با خود، جمع آن بی حاصل است

2 نیل چشم زخم می باید سعادتمند را شکوه کردن ای هما از استخوان بی حاصل است

3 می نماید هر چه هست آیینه از زیبا و زشت خودستایی در حضور عارفان بی حاصل است

4 خاک در چشم توقع زن که در ایام ما دولت بیدار چون خواب گران بی حاصل است

5 دانه از خاک فراموشان نمی آید برون گریه کردن بر مزار رفتگان بی حاصل است

6 حاصلی جز بار دل نتوان ز سرو و بید یافت عرض حاجت پیش این بی حاصلان بی حاصل است

7 چشم ریزش داشتن از چرخ مینایی خطاست پیش ابر خشک وا کردن دهان بی حاصل است

8 نیست ممکن چرخ کجرو راست گردد با کسی راستی چون تیر جستن از کمان بی حاصل است

9 حق شناسان بی نیازند از دلیل و رهنما چون شود منزل عیان، سنگ نشان بی حاصل است

10 وقت خط سبز صائب غافل از خوبان مشو در بهاران تن زدن در آشیان بی حاصل است