به قتل هر که مایل آن دل از صائب تبریزی غزل 2854

1 به قتل هر که مایل آن دل بیباک می گردد گریبان بر گلویش حلقه فتراک می گردد

2 به خورشید درخشان می رسد چون قطره شبنم دل هر کس که آب از روی آتشناک می گردد

3 فروغ شمع می سازد منور چشم روزن را اگر پاک است دل، آخر نظر هم پاک می گردد

4 مباد هیچ کس را روز سختی در کمین یارب که گندم را زبیم آسیا دل چاک می گردد

5 زپیچ و تاب فکرت در دل شبها مشو در هم که آخر جوهر آیینه ادراک می گردد

6 خشن پوشی گزیدم بهر زجر نفس، ازین غافل که آتش فربه از پیراهن خاشاک می گردد

7 مخور چون غنچه گل از نسیم صبح، دم صائب که جمعیت به گرد خاطر غمناک می گردد