آنها که در چمن قدح مل نمی از صائب تبریزی غزل 4216

1 آنها که در چمن قدح مل نمی زنند دست نشاط در کمر گل نمی زنند

2 رسم است گل به سقف زدن موسم بهار طفلان چرا به سقف قفس گل نمی زنند

3 هستند چرب ونرم به هنگام اخذ وجر تا تیغ می زنند تغافل نمی زنند

4 در روزگار زلف پریشان نواز او سبزان باغ شانه به کاکل نمی زنند

5 بر فرق سرو جای دهند آشیان زاغ بر سنگ غیر بیضه بلبل نمی زنند

6 خونش به جوش آمده از روی گرم گل از خار گل چرا رگ بلبل نمی زنند

7 زندان بود به طول امل پیشگان حرص آنجا که حرف عرض تجمل نمی زنند

8 تیغی کشیده از پی دشمن فتاده ای آزادگان به خصم تغافل نمی زنند

9 بی مشورت مباش که سرکردگان راه یک گام بی صلاح توکل نمی زنند

10 صائب غنیمت است که این طفل مشربان آتش به آشیانه بلبل نمی زنند