خط نارسته ازان چهره گلگون از صائب تبریزی غزل 1422

1 خط نارسته ازان چهره گلگون پیداست مشک خالص شدن از صافی این خون پیداست

2 همچو داغ از جگر لاله و چون درد از می خون ما سوختگان زان لب میگون پیداست

3 می توان خواند ز سیمای علم آیه فتح عالم آشوبی ازان قامت موزون پیداست

4 خط ننوشته ز سیمای رخ روشن او همچو موج از قدح باده گلگون پیداست

5 چون نباشد جگر لعل ز رشک تو کباب؟ شوخی نشأه می زان لب میگون پیداست

6 همچو آبی که نمایان شود از پرده لعل تن سیمین تو از جامه گلگون پیداست

7 من گرفتم نفس سوخته را ضبط کنم داغ من چون جگر لاله ز بیرون پیداست

8 به خموشی نشود راز محبت مستور چه زنی مهر بر آن نامه که مضمون پیداست؟

9 پیش روشن گهران آبله پر خونی است لعل و یاقوت که از تاج فریدون پیداست

10 روح سرگشته مجنون غبارآلودست گردبادی که ازین دامن هامون پیداست

11 چه ضرورست به میزان خرد سنجیدن؟ ثقل دنیا ز فرو رفتن قارون پیداست

12 خبر از روشنی سینه خم می بخشد نور حکمت که ز سیمای فلاطون پیداست

13 شوخی نرگس لیلی ز سراپرده شرم پیش صاحب نظران از رم مجنون پیداست

14 نیست صائب خط ازان صفحه رخسار پدید سرنوشت من ازان چهره گلگون پیداست