ننگ کفر من به فریاد آورد از صائب تبریزی غزل 75

1 ننگ کفر من به فریاد آورد ناقوس را می کشد ایمان من در خون، لب افسوس را

2 از هوای نفس ظلمانی است سیر و دور خلق دود می آرد به جنبش صورت فانوس را

3 عیب خود دیدن مرا ز اهل هنر ممتاز کرد منفعت از پا زیاد از پر بود طاوس را

4 خوف ما ز اعمال ناشایست خود باشد که نیست نامه قتلی به جز مکتوب خود، جاسوس را

5 عالم معقول صائب روی بنماید ترا گر توانی ترک کردن عالم محسوس را