شورش سودا مرا از قید تن از صائب تبریزی غزل 2373

1 شورش سودا مرا از قید تن آزاده کرد از سر خم خشت را آواره جوش باده کرد

2 کم نشد چون غنچه گل برگ عیش از خانه اش هر که از گلشن قناعت با دل نگشاده کرد

3 خاکساری سایه را باشد حصار عافیت چرخ نتواند ستم بر مردم افتاده کرد

4 بر لبش از مهر تابان مهر خاموشی زدند صبح از نقش کواکب تا ورق را ساده کرد

5 دامن افتادگی از کف مده کاین کیمیا از برای سربلندان خاک را سجاده کرد

6 پشت بر دیوار دادم تا نظر کردم که بحر از صدف گهواره در یتیم آماده کرد

7 می شود صائب به اندک جنبشی پا در رکاب هر که چون نخل خزان برگ سفر آماده کرد