کرسی دارست اوج اعتبار از صائب تبریزی غزل 5982

1 کرسی دارست اوج اعتبار این جهان دل منه بر دولت ناپایدار این جهان

2 با گرفتن گر چه دارد جنگ استغنای فقر گوشه ای گیر از محیط بی کنار این جهان

3 برگ و بار او کف افسوس و بار دل بود دل منه چون غافلان بر برگ و بار این جهان

4 پیش چشم شبنم روشن گهر یک کاسه است چون گل رعنا خزان و نوبهار این جهان

5 رشته اشک ندامت، مد آه حسرت است پیش چشم مو شکافان پود و تار این جهان

6 تا نگیرد دامنت را خون چندین بی گناه سرسری بگذر چو باد از لاله زار این جهان

7 خنده برقی است کز ابر سیه ظاهر شود شادی پا در رکاب نوبهار این جهان

8 پرتو خورشید را در دام روزن می کشد هر که صائب دل نهد بر اعتبار این جهان