علم نصرت ما آه سحرگاهی از صائب تبریزی غزل 572

1 علم نصرت ما آه سحرگاهی ما مهر خاموشی ما چتر شهنشاهی ما

2 ما ز بی برگ و نوایی خط پاکی داریم چه کند باد خزانی به رخ کاهی ما؟

3 چرخ چندان که زند نقش حوادث بر آب می شود جوهر آیینه آگاهی ما

4 چه توقع ز رفیقان دگر باید داشت؟ سایه جایی که کشد پای ز همراهی ما

5 رفته بودیم که از وادی دل دور شویم نفس سوخته شد سرمه آگاهی ما

6 هر سر خار درین دشت چراغی گردید پای برجاست همان ظلمت گمراهی ما

7 رفت عمر و قدم از خود ننهادیم برون داد از غفلت ما، آه ز کوتاهی ما

8 همچنان خار به دل از رگ خامی داریم فلس اگر داغ شود بر بدن ماهی ما

9 نیست در دامن این دشت، شکاری صائب که علم چرب کند آه سحرگاهی ما