حکم خرد به مردم مجنون از صائب تبریزی غزل 4254

1 حکم خرد به مردم مجنون نمی‌رود دیوانه است هرکه به هامون نمی‌رود

2 هرچند پیر گشت و فراموشکار شد بیداد ما ز خاطر گردون نمی‌رود

3 استادگی ز تیزی شمشیر عشق اوست از زخم ما به ظاهر اگر خون نمی‌رود

4 بی‌طاقتی مکن که بلای سیاه خط از صد هزار تبت وارون نمی‌رود

5 هرجا که هست نقطه دل، غم محیط اوست مرکز ز حکم دایر بیرون نمی‌رود

6 عنقا ز کوه قاف نخیزد به های‌هو از سنگ کودکان غم مجنون نمی‌رود

7 مژگان مرا ز مد نظر برد سیل اشک از پیش چشمم آن قد موزون نمی‌رود

8 از خود برون شدن نتوانند غافلان پای به خواب رفته به هامون نمی‌رود

9 در وقت خواب بیش شود پیچ و تاب مار سودای گنج از سر قارون نمی‌رود

10 صائب بساز با غم آن زلف پرشکن کاین درد پا شکسته به افسون نمی‌رود