1 ملامت از دل بیباک من فغان برداشت ز سخت جانی من سنگ الامان برداشت

2 چو بار طرح گرانم همان به میزانش اگر چه جنس مرا چرخ رایگان برداشت

3 مرا ز دست تهی نیست چون صدف گله ای نمی توان به گهر مهرم از دهان برداشت

4 کدام بلبل آتش نفس به باغ آمد؟ که خون مرده دلان جوش ارغوان برداشت

5 نشد ز گرد یتیمی نصیب هیچ گهر تمتعی که دل از خط دلستان برداشت

6 به تن علاقه نادان ز بیم رسوایی است که تیر کج نتواند دل از کمان برداشت

7 اگر کریم بزرگی کند به جای خودست ز چرخ سفله بزرگی نمی توان برداشت

8 خروش نغمه سرایان یکی هزار شده است مگر ز عارض او نسخه گلستان برداشت؟

9 ز بحر می گذرد سیل من غبارآلود چنین که شوق مرا دست از عنان برداشت

10 چرا غریب نباشد نوای ما صائب؟ که عشق، بلبل ما را ز آشیان برداشت