دردمندی سر به گردون می از صائب تبریزی غزل 191

1 دردمندی سر به گردون می رساند آه را می فزاید پیچ و تاب این رشته کوتاه را

2 قطع صحرای عدم را عمر جاویدان کم است من به جان بی نفس چون طی کنم این راه را؟

3 در به روی طالب حق می شود از ذکر باز نیست جز این حلقه دیگر حلقه آن درگاه را

4 باعث افزایش روشن ضمیران کاهش است کز شکست خویش باشد مومیایی ماه را

5 می شود چشم من حیران هم از دیدار سیر از تهی چشمی اگر یوسف برآرد چاه را

6 پیش ازین صائب دلم در قید حب جاه بود ریشه کن کرد از دل من عشق، حب جاه را